A man is
given the job of painting
the whit lines down
the middle of a highway.
On his first day he paints 6km; the next day 3km; the following day Iess than l km.
When the foreman asks the man why he keeps painting less each day, he replies, “I just can’t do any better. Each day I keep getting further away from the paint can.”
On his first day he paints 6km; the next day 3km; the following day Iess than l km.
When the foreman asks the man why he keeps painting less each day, he replies, “I just can’t do any better. Each day I keep getting further away from the paint can.”
…………………….
A man ชายคนหนึ่ง
is given the job ได้รับมอบหมายงานมา
of painting เป็นงานทาสี
(คนละคนกับชายที่ทำงานถือธงวิ่งนําหน้ารถไฟ คนนั้นตายด้วยโรคชราไปแล้ว )
the whit lines เส้นสีขาว
down ไปตาม
the middle กลาง
of a highway. ถนนไฮเวย์
On his first day วันแรกของแก
On his first day วันแรกของแก
he paints 6km; แกทาสีได้ระยะทางหกกิโล
the next day 3km; วันต่อมาได้สามกิโล
the following
day วันต่อมาอีก
Iess than l km. ได้ไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร
When the foreman เมื่อ โฟร์แมนหรือหัวหน้างาน
When the foreman เมื่อ โฟร์แมนหรือหัวหน้างาน
asks the man ถามชายคนนี้ว่า
why he ทำใมเขา
keeps painting ทาสี
less น้อยลงๆ
each day, ทุกวัน
(each day อี้ชเดย์ = every day เอฟเวอร์รี่เดย์ )
he replies, เขาตอบว่า
“I just ผมคง
can’t do ทำไม่ได้
any better. ดีไปกว่านี้อีกแล้ว
Each day ทุกวัน
I keep getting ผมมีความรู้สึกว่า
further away ระยะทางมันห่างขึ้นเรื่อยๆ
from จาก
the paint can.”
กระป๋องสี
( วันแรกกำลังดี ก็อย่างว่า เอาแปรงจุ่มสี แล้วก็วิ่งไปทา พอหมดสี
ก็วิ่งกลับมาจุ่มสีใหม่ วิ่งไปทาใหม่ ก็ได้ระยะทางมาก ต่อมาก็น้อยลงๆ
เพราะมันเหนื่อย ทางที่ดี ใครได้งานแบบนี้ น่าจะไปฝึกวิ่งมาราธอนก่อนจะดีที่สุด...ใช่มะ)
No comments:
Post a Comment